അകലെ ആഴങ്ങളിൽ നിന്നവൻ അലറി കരഞ്ഞു കാലം സൂര്യനെ
കിറി മുറിച്ചവൻ നിർത്താതെ അലതല്ലി അലറിക്കരഞ്ഞു
നിൻ കാർമേഘങ്ങൾ
കണ്ണീർ പൊഴിക്കവേ
കേരളമോ നിൻ കണ്ണീർ പുഴയിൽ അലിയുന്നു
തീരം നഷ്ടപ്പെട്ട പുഴ മാത്രമല്ല കിടപ്പാടം നഷ്ടപെട്ട കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നു
നീ ഇത്രമേൽ കരയണമെങ്കിൽ
മനുഷ്യാ നീയതിനെ അത്ര
മേൽ വേദനിപിച്ചു കാണും
പകവീട്ടി മഴയും മലയും
മണ്ണും മരവും ഒന്നാവുമ്പോൾ
ഒന്നിനുമാവാതെ മനുഷ്യാ നീ ഒറ്റപ്പെടുന്നു
അതിജീവന മന്ത്രം ആരോ ഉറക്കെ പാടി
മനുഷ്യാ, മനുഷ്യമതമേ
നീ ഉയർത്തെഴുനേൽക്കു