ഇന്നിന്റെ രാവുകൾക്കെന്തിത്ര ദൈർഘ്യം....!

ഇന്നലെകളങ്ങനെയായിരുന്നില്ലല്ലോ...?

 

നോക്കെത്താ ദൂരത്തങ്ങിറ്റലിയിൽ 

സർവ്വം മറന്നു മദിച്ചൂ നടന്നവർ;

ലോകമെൻ കാൽക്കീഴിലെന്നു കരുതിയോർ-

പ്രാണന്നായ് പിടയുന്നു കൈകൂപ്പി നിൽക്കുന്നു. 

 

അമ്മിഞ്ഞ നൽകി വളർത്തിയോരമ്മയ്ക്കും-

ചുമലേറ്റി കൊഞ്ചിച്ച  സ്വന്തം പിതാവിനും 

ഏകുന്നു പട്ടട സമ്മാനമായ്;

ആർത്തുല്ലസിക്കുന്നു യൗവനങ്ങൾ.

 

കൈനീട്ടിവാങ്ങിയ മാറിതൻ വിത്തിനെ-

ലോപമില്ലാതെ പകുത്തു നൽകീ ചിലർ 

ഞാനില്ലെങ്കിൽ മറ്റാരുമേ വേണ്ടെന്ന-

ആസുരചിന്തയാൽ ആടിത്തിമിർക്കുന്നു. 

 

കഴുകനും മക്കളും കൊത്തി വലിച്ചൊരാ-

കൊച്ചുദ്വീപിന്റെ 'വെള്ള മാലാഖമാർ'

കഴുകനും മക്കളും സ്വാന്തനമരുളുന്നു-

ഹാ! ഇതെന്തൊരു കാവ്യനീതി!

 

ചോപ്പിന്റെ തോഴനാം പണി യാളജന്മത്തെ-

രക്തമൂറ്റിക്കുടിച്ചാർത്തു വിളിച്ചവർ 

ദംഷ്ട്രകൾ നെഞ്ചിലാഴ്ത്തി കൊത്തി വലിച്ചവർ 

മാധ്യമ പരിഷകൾ കൂലിയെഴുത്തുകാർ-

അവരിന്നു പറയുന്നു പണിയാളൻ ശെരിയെന്ന്.

ഹാ!കാലത്തിന്റെ കാവ്യനീതി....!

 

പഴയദൈവങ്ങളെ മൂലയ്ക്കിരുത്തി-

അഭിനവദൈവങ്ങളുയിർ കൊണ്ട നേരം 

ശാസ്ത്രജ്ഞർ, മന്ത്രി-പുംഗവന്മാർ;

കുമ്പിട്ടു കൈകൂപ്പി മുട്ടിലിഴഞ്ഞവർ-

ദൈവത്തെ കാണാതലഞ്ഞു നടക്കുന്നു. 

മനുഷ്യദൈവങ്ങളും ദൈവദാസമ്മാരും -

തലപൂഴ്ത്തിനിന്നു മൺപ്പുറ്റുകൾക്കുള്ളിലായ്

 

കാണാതിരിക്കാൻ കഴിയില്ലെനിക്കിന്ന് -

കെട്ടകാലത്തിന്റെ നേർകാഴ്ച്ചക്കൾ;

കേൾക്കാതിരിക്കാൻ കഴില്ലെനിക്കിന്ന്-

മർത്ത്യജന്മത്തിന്റെ നിലവിളിക്കൾ;

പറയാതിരിക്കാൻ കഴിയില്ലെനിക്കിന്ന്-

കൺമുന്നിൽകാണുന്ന നക്ന്നസത്യം 

ആചാരഭ്രാന്ത് മുഴുത്തൊരാ മേലാളർ-

താഴിട്ടുപൂട്ടി ദൈവങ്ങളെപ്പോലും 

 

കേൾക്കുന്നുവോ വാക്കുകൾ ഗീതമായ്..... 

കാണുന്നുവോ അകാലയാ   പൂക്കാലം..... 

അകാലെയല്ലക്കാലം അരികിലാണ്.... 

പൂക്കാലം വരുവാനായ് കത്തിരികാം.......